یادداشتهای روزانهی یک پدر. تا دیروز یک شوهر بودم یا یک داماد یک مدیر یک رییس یک نویسنده یک شاعر یک مخالف یک معترض یا یک مسافر توی اتوبوس مطهری به . حالا من پدر هستم. و از این دست. شوپن گوش می دادیم. پکیج روشن و خاموش می شود. حالا صدای شیرآب می آید. صدای دویدن می آید صدایی از اعماق پله ها. صدای ترانس مهتابی مثل یک جنگل استوایی. نغمه ی دلنواز دزدگیرها. جهان جای شلوغی است. شلوغ تر از کوچه ی شماره ی ۱۸ ام که پر از غاز و اردک و خروس بود. Leave a comment on. آویشن آنجاست توی آن کابینت. تو هم در شکمش هستی.